пярцо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Гарэлка, настоеная на перцы.

|| прым. пярцо́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пярцо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пярцо́ўка
Р. пярцо́ўкі
Д. пярцо́ўцы
В. пярцо́ўку
Т. пярцо́ўкай
пярцо́ўкаю
М. пярцо́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пярцо́ўка ж. перцо́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пярцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы; Р мн. ‑цовак; ж.

Гарэлка, настоеная на перцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перцо́вка пярцо́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Перчакоўка ’пярцоўка’ (Растарг.), укр. перчаківка гарэлка, настоеная на перцы’. Ад перчакава́ць (перчыкова́ць) ’перчыць, класці перац у страву’ (ТС). Да перац (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)