пы́шаны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пы́шаны |
пы́шаная |
пы́шанае |
пы́шаныя |
| Р. |
пы́шанага |
пы́шанай
пы́шанае |
пы́шанага |
пы́шаных |
| Д. |
пы́шанаму |
пы́шанай |
пы́шанаму |
пы́шаным |
| В. |
пы́шаны (неадуш.)
пы́шанага (адуш.) |
пы́шаную |
пы́шанае |
пы́шаныя (неадуш.)
пы́шаных (адуш.) |
| Т. |
пы́шаным |
пы́шанай
пы́шанаю |
пы́шаным |
пы́шанымі |
| М. |
пы́шаным |
пы́шанай |
пы́шаным |
пы́шаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Пы́шка 1 ’круглая пульхная булачка’ (ТСБМ; в.-дзв., калінк., Сл. ПЗБ; Бяльк.), ’печыва з мукі і бульбы’ (лід., Сл. ПЗБ), ’мерзлая, перазімаваўшая на полі бульба’ (слуц., Жыв. сл.; пух., Сл. ПЗБ), пы́шка ’тс’ (Жд. 2; Жд. 3), рус. пы́шка ’пышка, пампушка’. Утворана ад пы́шкаць ’брадзіць, пухкаць (пра цеста)’, параўн.: подходзіць хлеб да пушкае (ТС), гл. пы́хаць, пышэ́ць.
Пы́шка 2 ’ганарлівец, надуцік; пястун, раскошнік’ (Нас.), сюды ж пы́шыцца (пы́шицьца) ’надзімацца’ (Нас.), пы́шаны (пы́шенный) ’фанабэрысты, непадступны’ (там жа). Ад пыхаць, пышны (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)