пыльну́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пыльну́ |
пыльнё́м |
| 2-я ас. |
пыльне́ш |
пыльняце́ |
| 3-я ас. |
пыльне́ |
пыльну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пыльну́ў |
пыльну́лі |
| ж. |
пыльну́ла |
| н. |
пыльну́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пыльні́ |
пыльні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пыльну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Пыля́ць 1 ’кідаць з сілай, біць’ (навагр., Жыв. НС; глыб., Наша ніва, 2001, 24 вер.), пыльну́ць ’ударыць’ (паст., Сл. ПЗБ, Шат.), ’кінуцца, хутка пабегчы’ (бераст., Сцяшк. Сл.; Шат.). Параўноўваюць з літ. pilti ’біць, ліць, сыпаць’ (Грынавяцкене і інш., Сл. ПЗБ, 4, 206), іншае значэнне суадносіцца з літ. pulti ’кінуцца’, але параўн. пуляць ’кідаць’ (гл.) і іншыя экспрэсіўныя дзеясловы такога тыпу, у аснове якіх ляжаць імітатывы тыпу пуль! піль! пур! і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)