пыле́ць
‘пакрывацца пылам’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пыле́ю |
пыле́ем |
| 2-я ас. |
пыле́еш |
пыле́еце |
| 3-я ас. |
пыле́е |
пыле́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пыле́ў |
пыле́лі |
| ж. |
пыле́ла |
| н. |
пыле́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пыле́й |
пыле́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
пыле́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Пі́паць ’носік, дзюба ў пасудзіне’ (зэльв., Жыв. сл.; Сл. рэг. лекс.), ’выступ, каб узяцца рукою’ (Сл. рэг. лекс.), піць (зневаж.) ’нос’ (Сл. Брэс.), укр. nun тик, тіпать ’ціпун на языку курэй’, пітка ’сасок на грудзях; соска’, ’носік у чайніку’, нітак ’мазоль’, славац. ріреі ’ціпун’, славен. pipa ’тс’, серб.-харв. піша ’кран; кукурузны пачатак’, пішак ’шчупальца’. Гл. пылець.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)