пылава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пылава́ты |
пылава́тая |
пылава́тае |
пылава́тыя |
| Р. |
пылава́тага |
пылава́тай
пылава́тае |
пылава́тага |
пылава́тых |
| Д. |
пылава́таму |
пылава́тай |
пылава́таму |
пылава́тым |
| В. |
пылава́ты (неадуш.)
пылава́тага (адуш.) |
пылава́тую |
пылава́тае |
пылава́тыя (неадуш.)
пылава́тых (адуш.) |
| Т. |
пылава́тым |
пылава́тай
пылава́таю |
пылава́тым |
пылава́тымі |
| М. |
пылава́тым |
пылава́тай |
пылава́тым |
пылава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пылава́ты спец. пылева́тый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пылава́ты, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і пылападобны. На паўднёвым усходзе [Полацкай] нізіны характэрны пылаватыя звязныя азёрныя пяскі і супесі. Прырода Беларусі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пылеви́дный пылападо́бны, пылава́ты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)