пыжо́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пыжо́вы |
пыжо́вая |
пыжо́вае |
пыжо́выя |
| Р. |
пыжо́вага |
пыжо́вай
пыжо́вае |
пыжо́вага |
пыжо́вых |
| Д. |
пыжо́ваму |
пыжо́вай |
пыжо́ваму |
пыжо́вым |
| В. |
пыжо́вы |
пыжо́вую |
пыжо́вае |
пыжо́выя |
| Т. |
пыжо́вым |
пыжо́вай
пыжо́ваю |
пыжо́вым |
пыжо́вымі |
| М. |
пыжо́вым |
пыжо́вай |
пыжо́вым |
пыжо́вых |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пыж, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Войлачная ці кардонная затычка, якой забіваюць зарад у зброі, што зараджаецца з дула.
2. Пракладка ўсярэдзіне патрона, якая аддзяляе зарад ад кулі, шроту.
|| прым. пыжо́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)