пуцявы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пуцявы́ |
пуцява́я |
пуцяво́е |
пуцявы́я |
| Р. |
пуцяво́га |
пуцяво́й
пуцяво́е |
пуцяво́га |
пуцявы́х |
| Д. |
пуцяво́му |
пуцяво́й |
пуцяво́му |
пуцявы́м |
| В. |
пуцявы́ (неадуш.)
пуцяво́га (адуш.) |
пуцяву́ю |
пуцяво́е |
пуцявы́я (неадуш.)
пуцявы́х (адуш.) |
| Т. |
пуцявы́м |
пуцяво́й
пуцяво́ю |
пуцявы́м |
пуцявы́мі |
| М. |
пуцявы́м |
пуцяво́й |
пуцявы́м |
пуцявы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пуце́йскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да чыгуначных пуцей зносін. Інжынер пуцейскай службы. □ Станцыі ў Махаўцы Ёсць пуцейская казарма, пафарбаваная ў жоўты колер — у ёй жывуць пуцявыя абходчыкі. Навуменка. Наколькі я разумею і разбіраюся ў пуцейскіх справах, дык мы доўга стаяць тут не будзем. С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)