пуце́ец, -це́йца, мн. -це́йцы, -це́йцаў, м.

Работнік чыгункі, чыгуначнай гаспадаркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пуце́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пуце́ец пуце́йцы
Р. пуце́йца пуце́йцаў
Д. пуце́йцу пуце́йцам
В. пуце́йца пуце́йцаў
Т. пуце́йцам пуце́йцамі
М. пуце́йцу пуце́йцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пуце́ец (род. пуце́йца) м., ж.-д., разг. путе́ец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пуце́ец, ‑цейца, м.

Работнік чыгункі; чыгуначнік. На станцыі было зусім цёмна, толькі ліхтары пуцейцаў сяды-тады мільгалі на чыгуначным палатне. Кулакоўскі. Побач пуцейцы мяняюць падпаленыя жужалем шпалы. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пуцяві́к (род. пуцевіка́) м., ж.-д., см. пуце́ец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пуцяві́к, ‑цевіка, м.

Разм. Тое, што і пуцеец. Гурткоўцы пачалі звяртацца да .. [Пеці] як да галоўнага пуцевіка малой школьнай чыгункі. Шыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)