путчы́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік путчу.

|| прым. путчы́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

путчы́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. путчы́ст путчы́сты
Р. путчы́ста путчы́стаў
Д. путчы́сту путчы́стам
В. путчы́ста путчы́стаў
Т. путчы́стам путчы́стамі
М. путчы́сце путчы́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

путчы́ст м., полит. путчи́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

путчы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Удзельнік, прыхільна путчу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

путчи́ст путчы́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)