пустэ́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пустэ́льніца пустэ́льніцы
Р. пустэ́льніцы пустэ́льніц
Д. пустэ́льніцы пустэ́льніцам
В. пустэ́льніцу пустэ́льніц
Т. пустэ́льніцай
пустэ́льніцаю		 пустэ́льніцамі
М. пустэ́льніцы пустэ́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пустэ́льніца ж.

1. пусты́нница, затво́рница, отше́льница;

2. перен. (живущая уединённо) затво́рница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пустэ́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да пустэльнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пустэ́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які з рэлігійных меркаванняў адмовіўся ад зносін з людзьмі і пасяліўся ў бязлюдным месцы.

Манах-п.

2. перан. Пра чалавека, які жыве ў адзіноце, у бязлюдным месцы.

|| ж. пустэ́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. пустэ́льніцкі, -ая, -ае.

Пустэльніцкае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

затво́рница пустэ́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пусты́нница пустэ́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ски́тница скі́тніца, -цы ж.; (отшельница) пустэ́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отше́льница

1. уст. пустэ́льніца, -цы ж.;

2. перен. адзіно́тніца, -цы ж., само́тніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)