пусты́нны, -ая, -ае.

1. гл. пустыня.

2. Пусты, бязлюдны.

Пустынныя вуліцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пусты́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пусты́нны пусты́нная пусты́ннае пусты́нныя
Р. пусты́ннага пусты́ннай
пусты́ннае
пусты́ннага пусты́нных
Д. пусты́ннаму пусты́ннай пусты́ннаму пусты́нным
В. пусты́нны (неадуш.)
пусты́ннага (адуш.)
пусты́нную пусты́ннае пусты́нныя (неадуш.)
пусты́нных (адуш.)
Т. пусты́нным пусты́ннай
пусты́ннаю
пусты́нным пусты́ннымі
М. пусты́нным пусты́ннай пусты́нным пусты́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пусты́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пусты́нны пусты́нная пусты́ннае пусты́нныя
Р. пусты́ннага пусты́ннай
пусты́ннае
пусты́ннага пусты́нных
Д. пусты́ннаму пусты́ннай пусты́ннаму пусты́нным
В. пусты́нны (неадуш.)
пусты́ннага (адуш.)
пусты́нную пусты́ннае пусты́нныя (неадуш.)
пусты́нных (адуш.)
Т. пусты́нным пусты́ннай
пусты́ннаю
пусты́нным пусты́ннымі
М. пусты́нным пусты́ннай пусты́нным пусты́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пусты́нны пусты́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пусты́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пустыні; уласцівы ёй. Пустынны клімат. Пустынныя вобласці. □ У высокіх гарах на паўдні нашай радзімы можна знайсці тры, а часам і чатыры поясы расліннасці: пустынны, стэпавы, лясны і альпійскі. Гавеман.

2. Пусты, бязлюдны. Тысячы рознакаляровых іскарак пераліваліся на заснежаным пустынным полі. Лынькоў. Яны зноў ішлі па вуліцах, ужо сцішаных па-начному і пустынных, зусім бязлюдных. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пусты́ня, -і, мн. -і, -ты́нь, ж.

Вялікая прастора з беднай расліннасцю ці ўвогуле без яе.

Бязлюдная п.

Лядовая п.

|| прым. пусты́нны, -ая, -ае.

Пустынная зона (зона пустыні). П. востраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

высакаго́рна-пусты́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. высакаго́рна-пусты́нны высакаго́рна-пусты́нная высакаго́рна-пусты́ннае высакаго́рна-пусты́нныя
Р. высакаго́рна-пусты́ннага высакаго́рна-пусты́ннай
высакаго́рна-пусты́ннае
высакаго́рна-пусты́ннага высакаго́рна-пусты́нных
Д. высакаго́рна-пусты́ннаму высакаго́рна-пусты́ннай высакаго́рна-пусты́ннаму высакаго́рна-пусты́нным
В. высакаго́рна-пусты́нны (неадуш.)
высакаго́рна-пусты́ннага (адуш.)
высакаго́рна-пусты́нную высакаго́рна-пусты́ннае высакаго́рна-пусты́нныя (неадуш.)
высакаго́рна-пусты́нных (адуш.)
Т. высакаго́рна-пусты́нным высакаго́рна-пусты́ннай
высакаго́рна-пусты́ннаю
высакаго́рна-пусты́нным высакаго́рна-пусты́ннымі
М. высакаго́рна-пусты́нным высакаго́рна-пусты́ннай высакаго́рна-пусты́нным высакаго́рна-пусты́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

го́рна-пусты́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. го́рна-пусты́нны го́рна-пусты́нная го́рна-пусты́ннае го́рна-пусты́нныя
Р. го́рна-пусты́ннага го́рна-пусты́ннай
го́рна-пусты́ннае
го́рна-пусты́ннага го́рна-пусты́нных
Д. го́рна-пусты́ннаму го́рна-пусты́ннай го́рна-пусты́ннаму го́рна-пусты́нным
В. го́рна-пусты́нны (неадуш.)
го́рна-пусты́ннага (адуш.)
го́рна-пусты́нную го́рна-пусты́ннае го́рна-пусты́нныя (неадуш.)
го́рна-пусты́нных (адуш.)
Т. го́рна-пусты́нным го́рна-пусты́ннай
го́рна-пусты́ннаю
го́рна-пусты́нным го́рна-пусты́ннымі
М. го́рна-пусты́нным го́рна-пусты́ннай го́рна-пусты́нным го́рна-пусты́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пусты́нный

1. пусты́нны;

2. (безлюдный) пустэ́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нелюдзі́мы, -ая, -ае.

1. Пануры, дзіклівы, які пазбягае людзей, аддае перавагу адзіноце.

Н. чалавек.

2. Бязлюдны, пустынны.

Н. лес.

|| наз. нелюдзі́масць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)