пусты́нна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
пусты́нна пусты́нней -

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пусты́нна,

1. Прысл. да пустынны.

2. безас. у знач. вык. Бязлюдна, няма прыкмет жыцця. Толькі на вуліцы — пустынна і ціха. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пусты́нна-паўпусты́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пусты́нна-паўпусты́нны пусты́нна-паўпусты́нная пусты́нна-паўпусты́ннае пусты́нна-паўпусты́нныя
Р. пусты́нна-паўпусты́ннага пусты́нна-паўпусты́ннай
пусты́нна-паўпусты́ннае
пусты́нна-паўпусты́ннага пусты́нна-паўпусты́нных
Д. пусты́нна-паўпусты́ннаму пусты́нна-паўпусты́ннай пусты́нна-паўпусты́ннаму пусты́нна-паўпусты́нным
В. пусты́нна-паўпусты́нны (неадуш.)
пусты́нна-паўпусты́ннага (адуш.)
пусты́нна-паўпусты́нную пусты́нна-паўпусты́ннае пусты́нна-паўпусты́нныя (неадуш.)
пусты́нна-паўпусты́нных (адуш.)
Т. пусты́нна-паўпусты́нным пусты́нна-паўпусты́ннай
пусты́нна-паўпусты́ннаю
пусты́нна-паўпусты́нным пусты́нна-паўпусты́ннымі
М. пусты́нна-паўпусты́нным пусты́нна-паўпусты́ннай пусты́нна-паўпусты́нным пусты́нна-паўпусты́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пусты́нна-стэ́павы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пусты́нна-стэ́павы пусты́нна-стэ́павая пусты́нна-стэ́павае пусты́нна-стэ́павыя
Р. пусты́нна-стэ́павага пусты́нна-стэ́павай
пусты́нна-стэ́павае
пусты́нна-стэ́павага пусты́нна-стэ́павых
Д. пусты́нна-стэ́паваму пусты́нна-стэ́павай пусты́нна-стэ́паваму пусты́нна-стэ́павым
В. пусты́нна-стэ́павы (неадуш.)
пусты́нна-стэ́павага (адуш.)
пусты́нна-стэ́павую пусты́нна-стэ́павае пусты́нна-стэ́павыя (неадуш.)
пусты́нна-стэ́павых (адуш.)
Т. пусты́нна-стэ́павым пусты́нна-стэ́павай
пусты́нна-стэ́паваю
пусты́нна-стэ́павым пусты́нна-стэ́павымі
М. пусты́нна-стэ́павым пусты́нна-стэ́павай пусты́нна-стэ́павым пусты́нна-стэ́павых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пусты́нна-трапі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пусты́нна-трапі́чны пусты́нна-трапі́чная пусты́нна-трапі́чнае пусты́нна-трапі́чныя
Р. пусты́нна-трапі́чнага пусты́нна-трапі́чнай
пусты́нна-трапі́чнае
пусты́нна-трапі́чнага пусты́нна-трапі́чных
Д. пусты́нна-трапі́чнаму пусты́нна-трапі́чнай пусты́нна-трапі́чнаму пусты́нна-трапі́чным
В. пусты́нна-трапі́чны (неадуш.)
пусты́нна-трапі́чнага (адуш.)
пусты́нна-трапі́чную пусты́нна-трапі́чнае пусты́нна-трапі́чныя (неадуш.)
пусты́нна-трапі́чных (адуш.)
Т. пусты́нна-трапі́чным пусты́нна-трапі́чнай
пусты́нна-трапі́чнаю
пусты́нна-трапі́чным пусты́нна-трапі́чнымі
М. пусты́нна-трапі́чным пусты́нна-трапі́чнай пусты́нна-трапі́чным пусты́нна-трапі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пусты́нна-пясча́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пусты́нна-пясча́ны пусты́нна-пясча́ная пусты́нна-пясча́нае пусты́нна-пясча́ныя
Р. пусты́нна-пясча́нага пусты́нна-пясча́най
пусты́нна-пясча́нае
пусты́нна-пясча́нага пусты́нна-пясча́ных
Д. пусты́нна-пясча́наму пусты́нна-пясча́най пусты́нна-пясча́наму пусты́нна-пясча́ным
В. пусты́нна-пясча́ны (неадуш.)
пусты́нна-пясча́нага (адуш.)
пусты́нна-пясча́ную пусты́нна-пясча́нае пусты́нна-пясча́ныя (неадуш.)
пусты́нна-пясча́ных (адуш.)
Т. пусты́нна-пясча́ным пусты́нна-пясча́най
пусты́нна-пясча́наю
пусты́нна-пясча́ным пусты́нна-пясча́нымі
М. пусты́нна-пясча́ным пусты́нна-пясча́най пусты́нна-пясча́ным пусты́нна-пясча́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пусты́нна-пясча́ны пусты́нно-песча́ный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пусты́нно-песча́ный пусты́нна-пясча́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шэразём, ‑у, м.

Светлая глеба пустынных ці пустынна-стэпавых раёнаў, бедная перагноем, з вялікай колькасцю солей, урадлівасць якой дасягаецца толькі шляхам арашэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агні́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Які свеціцца, як агонь. Агністая чырвань на ўсходзе Адсвечвае, грае пажарам. Колас. Лес зашумеў мацней, захістаўся. Збоку бліснула яркая агністая паласа. Якімовіч. // Падобны колерам да агню; які адлівае фарбамі агню. З табою, клён, я разважаю. З тваёй агністай галавой. Броўка. // Пякучы, гарачы, як агонь. Усё дзіка, пустынна імшыцца, Агністая спёка стаіць. Багдановіч.

2. Палымяны, бліскучы, які ззяе ад узрушэння і пачуцця (пра вочы, позірк). Цёмны сад-вінаград, Цвет бяленькі вішнёвы, — І агністы пагляд, І гарачыя словы. Багдановіч. // перан. Палымяны, страсны. Любіў жыццё, свабоду я Душой сваёй агністай... Броўка. // Натхняльны, страсны. Сотні тысяч галодных Узнімаюць, як сцяг, Два агністыя словы: — Мір і хлеб! Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)