та́ры-ба́ры, нескл. (разм.).

Пустая размова, балбатня.

Т. разводзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марнасло́ўе, -я, н.

Пустая размова, пустаслоўе.

|| прым. марнасло́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

форма́льность фарма́льнасць, -ці ж.;

пуста́я форма́льность пуста́я фарма́льнасць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фінціклю́шка

‘пустая, несур'ёзная жанчына’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фінціклю́шка фінціклю́шкі
Р. фінціклю́шкі фінціклю́шак
Д. фінціклю́шцы фінціклю́шкам
В. фінціклю́шку фінціклю́шак
Т. фінціклю́шкай
фінціклю́шкаю		 фінціклю́шкамі
М. фінціклю́шцы фінціклю́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напалаві́ну, прысл.

1. У няпоўным, палавінным памеры, аб’ёме.

Хата н. пустая.

2. Не да канца, не зусім.

Зрабіць справу н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пусты́, -а́я, -о́е.

1. Пра ёмішча: нічым не запоўнены, вольны.

П. кораб.

Пустыя кішэні. 3 пустога (наз.) і Саламон не налье (прыказка). На п. жывот (не пад’еўшы; разм.). П. шар.

Пустая парода (без металу; спец.).

2. перан. Беззмястоўны, беспадстаўны, несур’ёзны.

П. чалавек.

Пустая задума.

Пустая кніга.

◊

З пустымі рукамі (разм.) — нічога не прынёсшы або нічога не атрымаўшы.

Прыйшлі з пустымі рукамі.

Каб табе (яму, вам, ім) пуста было (разм.) — выражэнне лёгкай незадаволенасці чыімі-н. дзеяннямі.

|| наз. пустата́, -ы́, ДМ -стаце́, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пячо́ра, -ы, мн. -ы, -чо́р, ж.

Пустая прастора пад зямлёй або ў горным масіве, якая мае выхад на паверхню.

Сталактытавыя пячоры.

|| прым. пячо́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пусты́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пусты́ пуста́я пусто́е пусты́я
Р. пусто́га пусто́й
пусто́е		 пусто́га пусты́х
Д. пусто́му пусто́й пусто́му пусты́м
В. пусты́ (неадуш.)
пусто́га (адуш.)		 пусту́ю пусто́е пусты́я (неадуш.)
пусты́х (адуш.)
Т. пусты́м пусто́й
пусто́ю		 пусты́м пусты́мі
М. пусты́м пусто́й пусты́м пусты́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

марнасло́ўе, ‑я, н.

Пустая размова, пустаслоўе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́фа, -ы, мн. -ы, фіф, ж. (разм., пагард.).

Пустая, легкадумная дзяўчына або жанчына, якая думае толькі пра сваю знешнасць.

|| памянш. фі́фачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)