пустацве́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пустацве́тны пустацве́тная пустацве́тнае пустацве́тныя
Р. пустацве́тнага пустацве́тнай
пустацве́тнае		 пустацве́тнага пустацве́тных
Д. пустацве́тнаму пустацве́тнай пустацве́тнаму пустацве́тным
В. пустацве́тны (неадуш.)
пустацве́тнага (адуш.)		 пустацве́тную пустацве́тнае пустацве́тныя (неадуш.)
пустацве́тных (адуш.)
Т. пустацве́тным пустацве́тнай
пустацве́тнаю		 пустацве́тным пустацве́тнымі
М. пустацве́тным пустацве́тнай пустацве́тным пустацве́тных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пустацве́т, -у і -а, М -цве́це, м.

1. -у. Кветка без завязі, якая не дае пладоў.

2. -а, мн. -ы, -аў перан. Чалавек, які не зрабіў у жыцці нічога карыснага.

Развялося нахлебнікаў і пустацветаў.

|| прым. пустацве́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)