пуры́н, -ну м., хим. пури́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пу́рын (pùryn) ’малочніца, хвароба немаўлят (soer)’ (слонім., Машынскі, Atlas), іншыя назвы хутчэй за ўсё ўзніклі пад уплывам народнай этымалогіі: kuryny (баран., там жа), kurynny mołočaj (івац., там жа), параўн. польск. дыял. prym, prymka ’тс’. Няясна, магчыма, звязана з літ. pùrinti ’рабіць рыхлым’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пури́н хим. пуры́н, -ну м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пуры́ны, ‑аў; адз. пурын, ‑у, м.
Спец. Складаныя арганічныя злучэнні з наяўнасцю азоту цыклічнай будовы; сустракаюцца ў жывёльным арганізме як прадукт абмену рэчываў, а таксама ў некаторых раслінах.
[Фр. purin.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)