пу́рпура
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
пу́рпура |
| Р. |
пу́рпуры |
| Д. |
пу́рпуры |
| В. |
пу́рпуру |
| Т. |
пу́рпурай
пу́рпураю |
| М. |
пу́рпуры |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пу́рпура ж., мед. пу́рпура
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пу́рпура мед. пу́рпура, -ры ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пу́рпур ’ярка-чырвоны колер, фарба’ (ТСБМ), ст.-бел. пурпура ’тс’; сюды ж пурпуро́вачка (пра дзяўчыну) (карэліц., Марц.). Запазычана з ням. Purpur праз рус. пу́рпур ’тс’, або з лац. purpura, магчыма, праз польск. purpura (параўн. Булыка, Лекс. запазыч., 111), вядомага з XVI ст. (Банькоўскі, 2, 966), што ўзыходзяць да грэч. πορφύρα ’фарба з соку мідыі; тканіна, афарбаваная гэтым сокам’, што ў сваю чаргу паходзіць з невядомай палеабалканскай мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
конча́я
1. деепр. канча́ючы, зака́нчваючы;
2. предлог с твор. канча́ючы (кім, чым);
не́бо окра́силось всевозмо́жными цвета́ми волше́бных кра́сок, начина́я от пу́рпура и конча́я лило́вой не́ба афарбава́лася ўсемагчы́мымі ко́лерамі чаро́ўных фа́рбаў, пачына́ючы ад пу́рпуру і канча́ючы ліло́вай.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)