пурге́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пурге́н
Р. пурге́ну
Д. пурге́ну
В. пурге́н
Т. пурге́нам
М. пурге́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пурге́н, -ну м., фарм. пурге́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пурге́н фарм. пурге́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пурге́н, ‑у, м.

Лякарства, якое ўжываецца як слабіцельны сродак.

[Ад лац. purgare — чысціць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)