пупко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пупко́вы пупко́вая пупко́вае пупко́выя
Р. пупко́вага пупко́вай
пупко́вае		 пупко́вага пупко́вых
Д. пупко́ваму пупко́вай пупко́ваму пупко́вым
В. пупко́вы (неадуш.)
пупко́вага (адуш.)		 пупко́вую пупко́вае пупко́выя (неадуш.)
пупко́вых (адуш.)
Т. пупко́вым пупко́вай
пупко́ваю		 пупко́вым пупко́вымі
М. пупко́вым пупко́вай пупко́вым пупко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пупко́вы пупко́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пупко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пупка ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пупо́к, -пка́, мн. -пкі́, -пко́ў, м.

1. Тое, што і пуп (у 1 і 2 знач.).

2. Невялікі акруглы выступ.

Кепка з пупком.

|| памянш. пупо́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў м.

|| прым. пупко́вы, -ая, -ае (да 1 знач.) і пупо́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Пупочная грыжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пупко́вый пупко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)