пу́ншавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пу́ншавы пу́ншавая пу́ншавае пу́ншавыя
Р. пу́ншавага пу́ншавай
пу́ншавае		 пу́ншавага пу́ншавых
Д. пу́ншаваму пу́ншавай пу́ншаваму пу́ншавым
В. пу́ншавы (неадуш.)
пу́ншавага (адуш.)		 пу́ншавую пу́ншавае пу́ншавыя (неадуш.)
пу́ншавых (адуш.)
Т. пу́ншавым пу́ншавай
пу́ншаваю		 пу́ншавым пу́ншавымі
М. пу́ншавым пу́ншавай пу́ншавым пу́ншавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пу́ншавы пу́ншевый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́ншавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пуншу; прыгатаваны з пуншам. Пуншавы напітак. Пуншавае марожанае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пунш, -у, мн. -ы, -аў, м.

Напітак з рому, закіпячонага з цукрам, вадой і фруктамі.

|| прым. пу́ншавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пуншевый пу́ншавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Панчо́вы ’стракаты’ (Сцяшк. Сл.). З польск. ponczowy ’пуншавы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)