пункціро́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пункціро́ўка
Р. пункціро́ўкі
Д. пункціро́ўцы
В. пункціро́ўку
Т. пункціро́ўкай
пункціро́ўкаю
М. пункціро́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пункціро́ўка ж. пунктиро́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пункціро́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пункціраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пунктиро́вка ж. пункці́раванне, -ння ср., пункціро́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)