пу́льхлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пу́льхлы пу́льхлая пу́льхлае пу́льхлыя
Р. пу́льхлага пу́льхлай
пу́льхлае
пу́льхлага пу́льхлых
Д. пу́льхламу пу́льхлай пу́льхламу пу́льхлым
В. пу́льхлы (неадуш.)
пу́льхлага (адуш.)
пу́льхлую пу́льхлае пу́льхлыя (неадуш.)
пу́льхлых (адуш.)
Т. пу́льхлым пу́льхлай
пу́льхлаю
пу́льхлым пу́льхлымі
М. пу́льхлым пу́льхлай пу́льхлым пу́льхлых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Пу́льхлы ’мяккі, пушысты’ (Нас., Бяльк.), часцей пу́льхны ’пухкі, рыхлы’ (ТСБМ, Гарэц., Сл. ПЗБ). Запазычана з польск. pulchny ’тс’ < puchlny, першапачаткова пра хлеб, цеста ад puchły ’пышны, надуты’ (Банькоўскі, 2, 963, 965), гл. пухнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)