пульсава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пульсава́нне
Р. пульсава́ння
Д. пульсава́нню
В. пульсава́нне
Т. пульсава́ннем
М. пульсава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пульсава́нне ср. пульси́рование

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пульсава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пульсаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пульсава́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -су́е; незак.

1. Пра сэрца, артэрыі: мець пульс, біцца.

На скроні ледзь прыметна пульсавала жылка.

2. Праяўляцца з перыядычнымі зменамі ў сіле, напружанні і пад. (спец.).

|| наз. пульсава́нне, -я, н. і пульса́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бие́ние біццё, род. біцця́ ср.;

◊

бие́ние жи́зни пульсава́нне жыцця́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)