пульну́ць гл. пуляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пульну́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пульну́ пульнё́м
2-я ас. пульне́ш пульняце́
3-я ас. пульне́ пульну́ць
Прошлы час
м. пульну́ў пульну́лі
ж. пульну́ла
н. пульну́ла
Загадны лад
2-я ас. пульні́ пульні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пульну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пульну́ць сов., однокр., разг. пульну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пульну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да пуляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пульну́ць ’кінуць, шпурнуць, шпурлянуць’ (ТСБМ; Сцяц.; Жд. 2; віл., Сл. ПЗБ), пульну́ты экспр. ’кінуць’ (камян., Жыв. НС). Гл. пуляць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пуля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак. (разм.).

Кідаць чым-н. куды-н. ці ў каго-н.

П. камякі зямлі.

|| аднакр. пульну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́

|| наз. пуля́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)