пульну́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пульну́ты пульну́тая пульну́тае пульну́тыя
Р. пульну́тага пульну́тай
пульну́тае		 пульну́тага пульну́тых
Д. пульну́таму пульну́тай пульну́таму пульну́тым
В. пульну́ты (неадуш.)
пульну́тага (адуш.)		 пульну́тую пульну́тае пульну́тыя (неадуш.)
пульну́тых (адуш.)
Т. пульну́тым пульну́тай
пульну́таю		 пульну́тым пульну́тымі
М. пульну́тым пульну́тай пульну́тым пульну́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Пульну́ць ’кінуць, шпурнуць, шпурлянуць’ (ТСБМ; Сцяц.; Жд. 2; віл., Сл. ПЗБ), пульну́ты экспр. ’кінуць’ (камян., Жыв. НС). Гл. пуляць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)