пузы́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пузы́рны |
пузы́рная |
пузы́рнае |
пузы́рныя |
| Р. |
пузы́рнага |
пузы́рнай
пузы́рнае |
пузы́рнага |
пузы́рных |
| Д. |
пузы́рнаму |
пузы́рнай |
пузы́рнаму |
пузы́рным |
| В. |
пузы́рны (неадуш.)
пузы́рнага (адуш.) |
пузы́рную |
пузы́рнае |
пузы́рныя (неадуш.)
пузы́рных (адуш.) |
| Т. |
пузы́рным |
пузы́рнай
пузы́рнаю |
пузы́рным |
пузы́рнымі |
| М. |
пузы́рным |
пузы́рнай |
пузы́рным |
пузы́рных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пузы́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Напоўнены паветрам празрысты шарык у вадкасці, вадкай масе.
П. у шкле (ужо застылы). Пузыры ў цесце.
2. Балючае ўздуцце скуры; пухір.
П. ад апёку.
3. Перапончаты полы орган у целе чалавека, жывёлы, які змяшчае ў сабе якую-н. вадкасць.
Мачавы п.
Жоўцевы п.
4. Гумавы мяшок, напоўнены паветрам або вадой, які ўжыв. для розных мэт (разм.).
Вучыцца плаваць з пузырамі.
|| памянш. пузыро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м. (да 1 і 2 знач.); прым. пузырко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).
|| прым. пузы́рны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)