пузыро́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пузыро́к |
пузыркі́ |
| Р. |
пузырка́ |
пузырко́ў |
| Д. |
пузырку́ |
пузырка́м |
| В. |
пузыро́к |
пузыркі́ |
| Т. |
пузырко́м |
пузырка́мі |
| М. |
пузырку́ |
пузырка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пузырко́вы, ‑ая, ‑ае.
Пры якім утвараюцца пузыркі. Пузырковы лішай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
альвео́лы, ‑аў; адз. альвеола, ‑ы, ж.
1. Найдрабнейшыя пузыркі, якія ўтвараюцца лёгачнай тканкай і да якіх падыходзяць канцавых разгалінаванні крывяносных жылак.
2. Ямкі ў сківіцах, дзе змяшчаюцца карані зубоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)