пузырко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пузырко́вы пузырко́вая пузырко́вае пузырко́выя
Р. пузырко́вага пузырко́вай
пузырко́вае
пузырко́вага пузырко́вых
Д. пузырко́ваму пузырко́вай пузырко́ваму пузырко́вым
В. пузырко́вы (неадуш.)
пузырко́вага (адуш.)
пузырко́вую пузырко́вае пузырко́выя (неадуш.)
пузырко́вых (адуш.)
Т. пузырко́вым пузырко́вай
пузырко́ваю
пузырко́вым пузырко́вымі
М. пузырко́вым пузырко́вай пузырко́вым пузырко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пузырко́вы пузырько́вый;

п. ліша́й — пузырько́вый лиша́й;

~вая ка́мера — пузырько́вая ка́мера

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пузырко́вы, ‑ая, ‑ае.

Пры якім утвараюцца пузыркі. Пузырковы лішай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паве́трана-пузырко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паве́трана-пузырко́вы паве́трана-пузырко́вая паве́трана-пузырко́вае паве́трана-пузырко́выя
Р. паве́трана-пузырко́вага паве́трана-пузырко́вай
паве́трана-пузырко́вае
паве́трана-пузырко́вага паве́трана-пузырко́вых
Д. паве́трана-пузырко́ваму паве́трана-пузырко́вай паве́трана-пузырко́ваму паве́трана-пузырко́вым
В. паве́трана-пузырко́вы (неадуш.)
паве́трана-пузырко́вага (адуш.)
паве́трана-пузырко́вую паве́трана-пузырко́вае паве́трана-пузырко́выя (неадуш.)
паве́трана-пузырко́вых (адуш.)
Т. паве́трана-пузырко́вым паве́трана-пузырко́вай
паве́трана-пузырко́ваю
паве́трана-пузырко́вым паве́трана-пузырко́вымі
М. паве́трана-пузырко́вым паве́трана-пузырко́вай паве́трана-пузырко́вым паве́трана-пузырко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пузы́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Напоўнены паветрам празрысты шарык у вадкасці, вадкай масе.

П. у шкле (ужо застылы). Пузыры ў цесце.

2. Балючае ўздуцце скуры; пухір.

П. ад апёку.

3. Перапончаты полы орган у целе чалавека, жывёлы, які змяшчае ў сабе якую-н. вадкасць.

Мачавы п.

Жоўцевы п.

4. Гумавы мяшок, напоўнены паветрам або вадой, які ўжыв. для розных мэт (разм.).

Вучыцца плаваць з пузырамі.

|| памянш. пузыро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м. (да 1 і 2 знач.); прым. пузырко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

|| прым. пузы́рны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пузырько́вый пузырко́вы;

пузырько́вая ка́мера физ. пузырко́вая ка́мера.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)