пузырко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пузырко́вы |
пузырко́вая |
пузырко́вае |
пузырко́выя |
| Р. |
пузырко́вага |
пузырко́вай пузырко́вае |
пузырко́вага |
пузырко́вых |
| Д. |
пузырко́ваму |
пузырко́вай |
пузырко́ваму |
пузырко́вым |
| В. |
пузырко́вы (неадуш.) пузырко́вага (адуш.) |
пузырко́вую |
пузырко́вае |
пузырко́выя (неадуш.) пузырко́вых (адуш.) |
| Т. |
пузырко́вым |
пузырко́вай пузырко́ваю |
пузырко́вым |
пузырко́вымі |
| М. |
пузырко́вым |
пузырко́вай |
пузырко́вым |
пузырко́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пузырко́вы пузырько́вый;
○ п. ліша́й — пузырько́вый лиша́й;
~вая ка́мера — пузырько́вая ка́мера
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пузырко́вы, ‑ая, ‑ае.
Пры якім утвараюцца пузыркі. Пузырковы лішай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паве́трана-пузырко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паве́трана-пузырко́вы |
паве́трана-пузырко́вая |
паве́трана-пузырко́вае |
паве́трана-пузырко́выя |
| Р. |
паве́трана-пузырко́вага |
паве́трана-пузырко́вай паве́трана-пузырко́вае |
паве́трана-пузырко́вага |
паве́трана-пузырко́вых |
| Д. |
паве́трана-пузырко́ваму |
паве́трана-пузырко́вай |
паве́трана-пузырко́ваму |
паве́трана-пузырко́вым |
| В. |
паве́трана-пузырко́вы (неадуш.) паве́трана-пузырко́вага (адуш.) |
паве́трана-пузырко́вую |
паве́трана-пузырко́вае |
паве́трана-пузырко́выя (неадуш.) паве́трана-пузырко́вых (адуш.) |
| Т. |
паве́трана-пузырко́вым |
паве́трана-пузырко́вай паве́трана-пузырко́ваю |
паве́трана-пузырко́вым |
паве́трана-пузырко́вымі |
| М. |
паве́трана-пузырко́вым |
паве́трана-пузырко́вай |
паве́трана-пузырко́вым |
паве́трана-пузырко́вых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пузы́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Напоўнены паветрам празрысты шарык у вадкасці, вадкай масе.
П. у шкле (ужо застылы). Пузыры ў цесце.
2. Балючае ўздуцце скуры; пухір.
П. ад апёку.
3. Перапончаты полы орган у целе чалавека, жывёлы, які змяшчае ў сабе якую-н. вадкасць.
Мачавы п.
Жоўцевы п.
4. Гумавы мяшок, напоўнены паветрам або вадой, які ўжыв. для розных мэт (разм.).
Вучыцца плаваць з пузырамі.
|| памянш. пузыро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м. (да 1 і 2 знач.); прым. пузырко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).
|| прым. пузы́рны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пузырько́вый пузырко́вы;
пузырько́вая ка́мера физ. пузырко́вая ка́мера.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)