пуа́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пуа́нт пуа́нты
Р. пуа́нта пуа́нтаў
Д. пуа́нту пуа́нтам
В. пуа́нт пуа́нты
Т. пуа́нтам пуа́нтамі
М. пуа́нце пуа́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пуа́нт м., театр. пуа́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пуа́нты, -аў, адз. пуа́нт, -а, М -нце, м.

Балетныя туфлі з цвёрдым наском.

Стаяць на пуантах, танцаваць на пуантах (абапіраючыся на наскі такіх туфель).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пуа́нты, ед. пуа́нт м., театр. пуа́нты;

◊ на ~тах — на пуа́нтах

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пуа́нты, ‑аў; адз. пуант, ‑а, М ‑нце, м.

Цвёрдыя наскі балетных туфель.

•••

На пуантах (стаяць, хадзіць, танцаваць і пад.) — у балеце: на пальцах, на кончыках пальцаў (у спецыяльным абутку).

[Ад фр. pointe — вастрыё, кончык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)