пту́шынка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пту́шынка пту́шынкі
Р. пту́шынкі пту́шынак
Д. пту́шынцы пту́шынкам
В. пту́шынку пту́шынак
Т. пту́шынкай
пту́шынкаю		 пту́шынкамі
М. пту́шынцы пту́шынках

Іншыя варыянты: птушы́нка.

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

птушы́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. птушы́нка птушы́нкі
Р. птушы́нкі птушы́нак
Д. птушы́нцы птушы́нкам
В. птушы́нку птушы́нак
Т. птушы́нкай
птушы́нкаю		 птушы́нкамі
М. птушы́нцы птушы́нках

Іншыя варыянты: пту́шынка.

Крыніцы: biryla1987, nazounik2008.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пту́шынка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да птушка; маленькая птушка. Праз адчыненыя дзверы заляцела аднойчы ў клас нейкая маленькая птушынка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкры́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Крыкнуць, павысіць голас на каго‑н., каб прымусіць зрабіць што‑н. Праз адчыненыя дзверы заляцела аднойчы ў клас нейкая маленькая птушынка.. Дзеці кінуліся лавіць яе. Лабановіч прыкрыкнуў і спыніў іх. Колас. [Надзя] ведала, калі лепш памаўчаць, калі лепш прыкрыкнуць на хлопцаў і добра палаяць іх. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)