пту́шніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пту́шніца пту́шніцы
Р. пту́шніцы пту́шніц
Д. пту́шніцы пту́шніцам
В. пту́шніцу пту́шніц
Т. пту́шніцай
пту́шніцаю		 пту́шніцамі
М. пту́шніцы пту́шніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пту́шніца ж. пти́чница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пту́шніца, ‑ы, ж.

Работніца, якая даглядае свойскую птушку (на ферме, фабрыцы і пад.). [Старшыня] глядзела, як птушніцы кормяць малюсенькіх куранят. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пту́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Памяшканне для свойскай птушкі.

2. Работнік, які даглядае свойскую птушку.

|| ж. пту́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пти́чница пту́шніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гуся́тніца, ‑ы, ж.

1. Птушніца, якая даглядае гусей.

2. Пасудзіна авальнай формы, у якой смажаць гусей і іншую птушку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)