псіхагене́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. псіхагене́з
Р. псіхагене́зу
Д. псіхагене́зу
В. псіхагене́з
Т. псіхагене́зам
М. псіхагене́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

псіхагене́з, -зу м. психогене́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

псіхагене́з, ‑у, м.

Спец. Вучэнне аб паходжанні і развіцці пачуццяў, мовы і разумовых здольнасцей чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

психогене́з псіхагене́з, -зу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

псіхагене́зіс, ‑у, м.

Спец. Тое, што і псіхагенез.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)