псава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. псава́нне
Р. псава́ння
Д. псава́нню
В. псава́нне
Т. псава́ннем
М. псава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

псава́нне ср.

1. по́рча ж.; поврежде́ние;

2. по́рча ж.;

3. по́рча ж.;

4. уро́дование;

1-4 см. псава́ць 1, 3-5

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

псава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. псаваць і стан паводле знач. дзеясл. псавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псава́цца, псую́ся, псуе́шся, псуе́цца; псуёмся, псуяце́ся, псую́цца; псава́ўся, -ва́лася; псу́йся; незак.

Станавіцца непрыгодным, дрэнным.

Мяса пачало п.

Зрок псуецца.

Настрой псуецца.

|| зак. сапсава́цца, -сую́ся, -суе́шся, -суе́цца; -суёмся, -суяце́ся, -сую́цца; -сава́ўся, -ва́лася; -су́йся іпапсава́цца (1 і 2 ас. не ўжыв.) -суе́цца.

|| наз. псава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

псава́ць, псую́, псуе́ш, псуе́; псуём, псуяце́, псую́ць; псава́ў, -ва́ла; псуй; псава́ны; незак., каго-што.

Прыводзіць у непрыгоднасць, рабіць дрэнным.

П. машыну.

П. сваё здароўе.

П. адносіны.

П. дзіця дрэнным выхаваннем.

|| зак. сапсава́ць, -сую́, -суе́ш, -суе́; -суём, -суяце́, -сую́ць; -сава́ў, -ва́ла; -су́й; -сава́ны і папсава́ць, -сую́, -суе́ш, -суе́; -суём, -суяце́, -сую́ць; -су́й; -сава́ны.

|| наз. псава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зно́швальнасць, -і, ж. (спец.).

Страта якасцей, псаванне чаго-н. пры выкарыстанні.

З. дэталей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зно́швальнасць, ‑і, ж.

Спец. Страта якасцей, псаванне чаго‑н. пры выкарыстанні. Зношвальнасць абсталявання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патра́ва, -ы, ж.

1. Знішчэнне, псаванне пасеваў, траў жывёлай.

Ахова азімых пасеваў ад патравы.

2. Страва, яда.

З салам і жук п. (з нар.).

|| прым. патра́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засве́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Псаванне святлоадчувальных матэрыялаў у выніку пападання на іх прамянёў святла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Псуць ’псаваць’ (Нас., ТСБМ), псу́та ’псаванне’ (Шпіл.). Гл. псава́ць, псо́та.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)