прэсві́тар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прэсві́тар |
прэсві́тары |
| Р. |
прэсві́тара |
прэсві́тараў |
| Д. |
прэсві́тару |
прэсві́тарам |
| В. |
прэсві́тара |
прэсві́тараў |
| Т. |
прэсві́тарам |
прэсві́тарамі |
| М. |
прэсві́тару |
прэсві́тарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прэсві́тар м., рел., церк. пресви́тер
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пресви́тер рел., церк. прэсві́тар, -ра м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)