прэлю́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прэлю́д |
прэлю́ды |
| Р. |
прэлю́да |
прэлю́даў |
| Д. |
прэлю́ду |
прэлю́дам |
| В. |
прэлю́д |
прэлю́ды |
| Т. |
прэлю́дам |
прэлю́дамі |
| М. |
прэлю́дзе |
прэлю́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прэлю́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Тое, што і прэлюдыя (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прелю́д м., муз. прэлю́д, -да м., прэлю́дыя, -дыі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)