прэль, -і, ж.

Тое, што сапрэла, і яго пах; цвіль.

Яблыкі з прэллю.

Патыхае прэллю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прэ́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. прэ́ль
Р. прэ́лі
Д. прэ́лі
В. прэ́ль
Т. прэ́ллю
М. прэ́лі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прэль ж., в разн. знач. прель;

я́блыкі з прэ́ллю — я́блоки с пре́лью;

па́хне прэ́ллю — па́хнет пре́лью

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прэль, ‑і, ж.

1. Тое, што сапрэла, згніло, сапсавалася пад уздзеяннем вільгаці і цяпла. Пан Зыгмусь гной дабывае і посцілкамі на сабе цягае з лесу дабро: калю[ч]кі, мох і розную прэль і гніль і раскідае на папары, бо ўвосень тут жыта сеяць будзе. Колас. Грыбы вылазяць, падымаючы на сваіх шапках пласт лясной прэлі. Чарнышэвіч.

2. Пах чаго‑н. прэлага. Міця залез пад мост — у твар патыхнула вільгаццю, прэллю. Навуменка.

3. Сухая гніль; цвіль. Яблыкі з прэллю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прель прэль, род. прэ́лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)