прэдыка́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. прэдыка́цыя
Р. прэдыка́цыі
Д. прэдыка́цыі
В. прэдыка́цыю
Т. прэдыка́цыяй
прэдыка́цыяю
М. прэдыка́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прэдыка́цыя ж., лог., грам. предика́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прэдыка́цыя, ‑і, ж.

1. У логіцы — вызначэнне, раскрыццё зместу суб’екта прэдыкатам.

2. У граматыцы — устанаўленне прэдыкатыўнай сувязі паміж членамі сказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

предика́ция прэдыка́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)