прэдыка́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прэдыка́тны прэдыка́тная прэдыка́тнае прэдыка́тныя
Р. прэдыка́тнага прэдыка́тнай
прэдыка́тнае		 прэдыка́тнага прэдыка́тных
Д. прэдыка́тнаму прэдыка́тнай прэдыка́тнаму прэдыка́тным
В. прэдыка́тны (неадуш.)
прэдыка́тнага (адуш.)		 прэдыка́тную прэдыка́тнае прэдыка́тныя (неадуш.)
прэдыка́тных (адуш.)
Т. прэдыка́тным прэдыка́тнай
прэдыка́тнаю		 прэдыка́тным прэдыка́тнымі
М. прэдыка́тным прэдыка́тнай прэдыка́тным прэдыка́тных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прэдыка́т, -а, М -ка́це, м.

1. У логіцы: паняцце, якое вызначае прадмет суджэння — суб’ект.

2. У граматыцы: тое, што і выказнік.

|| прым. прэдыка́тны, -ая, -ае (да 1 знач.) і прэдыкаты́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)