прыя́мак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыя́мак |
прыя́мкі |
| Р. |
прыя́мка |
прыя́мкаў |
| Д. |
прыя́мку |
прыя́мкам |
| В. |
прыя́мак |
прыя́мкі |
| Т. |
прыя́мкам |
прыя́мкамі |
| М. |
прыя́мку |
прыя́мках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыя́мак, -мка м., спец. прия́мок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыя́мак, ‑мка, м.
Спец. Невялікая яма, паглыбленне ў зямлі перад або пад чым‑н., прызначанае для спецыяльнай мэты (у забоі — для сцёку вады, у падвальным памяшканні перад вокнамі, якія знаходзяцца часткова або поўнасцю ніжэй узроўню зямлі, і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прия́мок спец. прыя́мак, -мка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)