прышчы́пка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прышчы́пка |
прышчы́пкі |
| Р. |
прышчы́пкі |
прышчы́пак |
| Д. |
прышчы́пцы |
прышчы́пкам |
| В. |
прышчы́пку |
прышчы́пкі |
| Т. |
прышчы́пкай
прышчы́пкаю |
прышчы́пкамі |
| М. |
прышчы́пцы |
прышчы́пках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прышчы́пка ж., с.-х. прищи́пка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прышчы́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.
Спец. Адразанне верхавіны парастка расліны для прыпынення яго росту і ўзмацнення прытоку пажыўных рэчываў да іншых частак расліны. Прышчыпка вінаграду.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прищи́пка ж.
1. сад. прышчы́пка, -кі ж.;
2. с.-х. пасынкава́нне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)