прышчапля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прышчапля́ю прышчапля́ем
2-я ас. прышчапля́еш прышчапля́еце
3-я ас. прышчапля́е прышчапля́юць
Прошлы час
м. прышчапля́ў прышчапля́лі
ж. прышчапля́ла
н. прышчапля́ла
Загадны лад
2-я ас. прышчапля́й прышчапля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прышчапля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прышчапля́ць I несов., см. прышчэ́пліваць I

прышчапля́ць II несов., см. прышчэ́пліваць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прышчапля́ць 1, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да прышчапіць ​1.

прышчапля́ць 2, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да прышчапіць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прищепля́ть несов., сад. прышчапля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прышчапля́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да прышчапіцца.

2. Зал. да прышчапляць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

окули́ровать сов., несов., сад. акулі́раваць, прышчэ́пліваць, прышчапля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ачкава́ць, ачкую, ачкуеш, ачкуе; зак., што.

Прышчапляць да якой‑н. расліны вочка іншай расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зна́цца, знаюся, знаешся, знаецца; незак.

1. Быць знаёмым, мець сувязі з кім‑, чым‑н. Гэта былі сыны або ўрачоў, або адвакатаў, а адзін, з кім Ян знаўся найбліжэй, быў сынам народнага настаўніка. Пестрак. Бонч-Бруевіч адкрыў пад восень школу ў светлым бацькоўскім доме. Кажуць, з Леніным знаўся блізка, як памочнік, таварыш даўні. Русецкі. // Сутыкацца з чым‑н., зведваць што‑н. Дружна працуем Мы грамадою, Знацца — не знаем З горам, з бядою. Купала.

2. Абл. Добра ведаць што‑н., разбірацца ў чым‑н. [Лявон:] Знаўся нябожчык, як хадзіць каля дрэўцаў... Сам умеў прышчапляць. Купала. Адна жанчына расхвальвае свайго знаёмага, які вельмі знаецца па хваробах. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)