прышпо́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прышпо́рваю прышпо́рваем
2-я ас. прышпо́рваеш прышпо́рваеце
3-я ас. прышпо́рвае прышпо́рваюць
Прошлы час
м. прышпо́рваў прышпо́рвалі
ж. прышпо́рвала
н. прышпо́рвала
Загадны лад
2-я ас. прышпо́рвай прышпо́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прышпо́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прышпо́рваць несов. пришпо́ривать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прышпо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прышпорыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прышпо́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., каго (што).

Ударыць шпорамі (па баках каня), прымушаючы рухацца.

|| незак. прышпо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пришпо́ривать несов. прышпо́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прышпо́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да прышпорваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)