◎ Прычы́нак, прычы́нка ’дошчачка, якой закрываюць адтуліну ў калодачным вулеі’ (лях., слонім., Сл. ПЗБ). Суфіксальны дэрыват ад прычыніць 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прычы́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прычы́нка прычы́нкі
Р. прычы́нкі прычы́нак
Д. прычы́нцы прычы́нкам
В. прычы́нку прычы́нкі
Т. прычы́нкай
прычы́нкаю		 прычы́нкамі
М. прычы́нцы прычы́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)