прыча́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак.

1. што. Падвёўшы да берага (зямлі), прывязаць (судна, дырыжабль).

2. Пра судна, дырыжабль: падысці, прыстаць.

|| незак. прыча́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыча́л, -у, м. і прыча́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыча́ліць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыча́лю прыча́лім
2-я ас. прыча́ліш прыча́ліце
3-я ас. прыча́ліць прыча́ляць
Прошлы час
м. прыча́ліў прыча́лілі
ж. прыча́ліла
н. прыча́ліла
Загадны лад
2-я ас. прыча́ль прыча́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыча́ліўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыча́ліць сов.

1. (привязать) прича́лить;

2. (о судах) прича́лить, приста́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыча́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.

1. што. Прывязаць, прымацаваць (лодку, судна і пад.). Прычаліць плыт. Прычаліць лодку.

2. Падысці, прыстаць да берага, прыстані (пра параход, лодку і пад.). Карабель прычаліў да берага, і ў ягоны борт ляніва біла стомленая хваля. М. Стральцоў. Пакуль я стаяў на палубе і любаваўся прыгожай панарамай горада і порта, наш цеплаход прыпаліў. В. Вольскі. // Наблізіцца на лодцы, параходзе і пад. да берага, прыстані і пад. Сухаў між тым спакойна прычаліў да берага, памог Картыжову завесці ў лодку матацыкл. Чыгрынаў. Дзеці, ледзь толькі мы прычалілі да берага, акружылі наш цеплаход. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прычаліць, прыстаць, прышвартавацца

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

прыча́лены прича́ленный; см. прыча́ліць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прича́лить сов.

1. (привязать) прыча́ліць, прывяза́ць, мног. папрывя́зваць;

2. (пристать) прыча́ліць, прыста́ць; см. прича́ливать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыча́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прычаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыча́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прычаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыча́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прычальваць — прычаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)