Verbum

анлайнавы слоўнік

прыцягну́цца, -ягну́ся, -я́гнешся, -я́гнецца; -ягні́ся; зак. (разм.).

Прыйсці куды-н. з цяжкасцю, павольна.

Прыцягнуўся дадому.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыцягну́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	прыцягну́ся	прыця́гнемся
2-я ас.	прыця́гнешся	прыця́гнецеся
3-я ас.	прыця́гнецца	прыця́гнуцца
Прошлы час
м.	прыцягну́ўся	прыцягну́ліся
ж.	прыцягну́лася
н.	прыцягну́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час	прыцягну́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыцягну́цца сов.

1. притяну́ться;

п. да магні́та — притяну́ться к магни́ту;

2. разг. (медленно, с трудом прийти) прибрести́, приплести́сь, притащи́ться; приволо́чься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыцягну́цца, ‑цягаўся, ‑цягнешся, ‑цягнецца; зак.

1. Наблізіцца да чаго‑н. сілаю прыцяжэння, магнетызму. Цвік прыцягнуўся да магніта.

2. Разм. Рухаючыся з цяжкасцю, павольна, прыйсці куды‑н. [Шкірман] трапіў пад Уманню ў акружэнне, але, пераапрануўшыся ў цывільнае, у лагер не трапіў, прыцягнуўся дадому. Навуменка. // Разм. неадабр. Заявіцца куды‑н. без запрашэння, самавольна. — От валацугі, пярун бы іх пабіў! Чаго яны сюды прыцягнуліся, — кляла Міроніха, уваходзячы ў хату. Гурскі. — Нюрка, ухажор прыйшоў! — Нюрка.. высунула галаву з-за печы. — Ну, чаго прыцягнуўся? — запыталася яна, але ў яе голасе не чулася злосці. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

притяну́ться прыцягну́цца.