прыцю́паць

‘прыйсці, клыпаючы’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыцю́паю прыцю́паем
2-я ас. прыцю́паеш прыцю́паеце
3-я ас. прыцю́пае прыцю́паюць
Прошлы час
м. прыцю́паў прыцю́палі
ж. прыцю́пала
н. прыцю́пала
Загадны лад
2-я ас. прыцю́пай прыцю́пайце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыцю́паўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Прыцю́паць ’прыйсці павольна, па-старыкоўску’ (Янк. 2), прыцюпацца, пріцюпацца, пріцёпацца ’змарыцца ходзячы, здарожыцца’ (Нас.; мсцісл., З нар. сл.), прытіпатысь экспр. ’прыйсці’ (кам., Жыв. НС). Гл. цюпаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)