прыхілі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыхілю́ прыхі́лім
2-я ас. прыхі́ліш прыхі́ліце
3-я ас. прыхі́ліць прыхі́ляць
Прошлы час
м. прыхілі́ў прыхілі́лі
ж. прыхілі́ла
н. прыхілі́ла
Загадны лад
2-я ас. прыхілі́ прыхілі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прыхілі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыхілі́ць, -хілю́, -хі́ліш, -хі́ліць; -хі́лены; зак.

1. каго-што. Схіліць, нагнуць трохі ўніз.

П. галіну.

2. каго-што. Шчыльна наблізіць да чаго-н., прытуліць, прыціснуць да каго-, чаго-н.

П. дошку да сцяны.

Маці прыхіліла дзіця да грудзей.

3. перан., каго (што). Даць прытулак (у 1 знач.) каму-н.; выклікаць у кім-н. прыхільныя адносіны да каго-, чаго-н.

П. сірату.

|| незак. прыхіля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і прыхі́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыхілі́ць сов.

1. пригну́ть, приклони́ть;

п. галі́нку — пригну́ть (приклони́ть) ве́тку;

2. (да чаго) прислони́ть (к чему);

п. да сцяны́ — прислони́ть к стене́;

3. (да каго, чаго) прижа́ть (к кому, чему);

ма́ці ~лі́ла сы́на да грудзе́й — мать прижа́ла сы́на к груди́;

4. (да каго) разг. привле́чь (к кому), расположи́ть (к кому);

ён ху́тка ~лі́ў нас да сябе́ — он бы́стро расположи́л нас к себе́;

◊ няма́ дзе галаву́ п. — не́где го́лову приклони́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыхілі́ць, ‑хілю, ‑хіліш, ‑хіліць; зак., каго-што.

1. Схіліць, нагнуць трохі ўніз, да зямлі. Прыхіліць галіну.

2. Шчыльна наблізіць да чаго‑н., абаперці аб што‑н. Маечка паслухмяна прыхіліла галоўку да дзяўчыны. Краўчанка. — Стамілася я з гэтым канём, — сказала Твораж і прыхіліла веласіпед да спінкі рабрыстай лавачкі. Савіцкі.

3. Прытуліць, прыціснуць каго‑, што‑н. да каго‑, чаго‑н. У незвычайнай усхваляванасці Марына Мікалаеўна прыхіліла да сябе Сяргейку. Кавалёў. Ля ганка, непадалёку ад грушы, ляжала маці на сырой зямлі. Адна рука была падкручана, другой яна прыхіліла і моцна прыціскала да сябе, нібы абараняючы ад каго, Міколкаву сястрычку. Лынькоў. // перан. Даць прытулак каму‑н. Добрая рэч гэты Дом селяніна, і не аднаго толькі Сцёпку прыхіліў ён. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прикачну́ть сов., разг. хісну́ўшы, прыхілі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыхі́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыхіліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да прыхіліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхі́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыхіліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхіну́ць, -ну́, -не́ш, -не; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак.

1. Тое, што і прыхіліць.

2. каго-што. Прыкрыць, засланіць чым-н. (разм.).

П. ложак коўдрай.

|| незак. прыхіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папрыва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Прыхіліць да чаго‑н., прыкрыць, прыціснуць чым‑н. усё, многае або ўсіх, многіх. Папрывальваць бярвенне да сцяны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)