прытыка́ць гл. прыткнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прытыка́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прытыка́ю прытыка́ем
2-я ас. прытыка́еш прытыка́еце
3-я ас. прытыка́е прытыка́юць
Прошлы час
м. прытыка́ў прытыка́лі
ж. прытыка́ла
н. прытыка́ла
Загадны лад
2-я ас. прытыка́й прытыка́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прытыка́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прытыка́ць I несов. (прибавлять тканьём) притыка́ть

прытыка́ць II несов., разг.

1. прям., перен. притыка́ть;

2. (приближать вплотную) приставля́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прытыка́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыткнуць.

прытыка́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыткаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыткну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак.

1. што. Злёгку дакрануцца чым-н. да каго-, чаго-н., прыкласці на момант.

2. што. Змясціць, пакласці.

П. яшчэ адзін ложак у пакоі.

3. перан., каго (што). Прыладзіць на якую-н. пасаду, месца, працу (разм.).

П. у горад.

|| незак. прытыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прытыка́ць 1 ’ткаць шчыльна, каб атрымоўвалася палатно, а не радно’ (Федар.). Да тыкаць, ткаць (гл.).

Прытыка́ць 2 ’папракаць’ (Нас., Байк. і Некр.), ’умешваць, далучаць’ (Шат.). Укр. притика́ти ’ўмешваць, рабіць некага прычынным да пэўнай справы’, приткну́ти ’злавіць на слове’, прити́ки дава́ти ’закранаць; чапляцца’, рус. притыка́ться ’лезці ў чужыя справы; чапляцца да некага, дамагацца нечай прыхільнасці, любасці’. Гл. ты́каць, параўн. тыкаць нос ’лезці не ў свае справы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прытыка́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прыткнуцца.

2. Зал. да прытыкаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

притыка́ть несов., разг., в разн. знач. прытыка́ць; (прикалывать, пришпиливать — ещё) прышпі́льваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыты́к ’месца сточвання ніткі ў працэсе прадзення’ (талач., Шатал.). Да прытыка́ць < тыкаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прытыка́цца I несов., страд. притыка́ться; см. прытыка́ць I

прытыка́цца II несов., разг.

1. прикаса́ться; притра́гиваться;

2. притыка́ться;

1, 2 см. прыткну́цца;

3. страд. притыка́ться; приставля́ться; см. прытыка́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)