прыту́хлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыту́хлы прыту́хлая прыту́хлае прыту́хлыя
Р. прыту́хлага прыту́хлай
прыту́хлае		 прыту́хлага прыту́хлых
Д. прыту́хламу прыту́хлай прыту́хламу прыту́хлым
В. прыту́хлы (неадуш.)
прыту́хлага (адуш.)		 прыту́хлую прыту́хлае прыту́хлыя (неадуш.)
прыту́хлых (адуш.)
Т. прыту́хлым прыту́хлай
прыту́хлаю		 прыту́хлым прыту́хлымі
М. прыту́хлым прыту́хлай прыту́хлым прыту́хлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыту́хлы I приту́хший; см. прыту́хнуць I

прыту́хлы II проту́хший; см. прыту́хнуць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыту́хлы ​1, ‑ая, ‑ае.

Які зменшыўся, збавіў сваю сілу (пра агонь, святло і пад.). Спяць мае сябры ў ватоўках Ля прытухлага кастра. Матэвушаў.

прыту́хлы ​2, ‑ая, ‑ае.

Які пачаў тухнуць, псавацца; нясвежы. Пахла кволай веснавой зелянінай і леташнім прытухлым мурагом. Лобан. Вады ў .. [цэбры] было да краёў, вада была дажджавая, прытухлая. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прига́сший прыту́хшы, прыту́хлы, прыга́слы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пры́тхлы ’затхлы; гнілы, цвілы’ (Нас., Байк. і Некр., Растарг., ТС), ’прытухлы’, пры́тхліна ’дрэнны, гнілы пах’ (Нас.), прытыхля, пры́тхля, пры́тха ’цвіль, пах прэлага, затхласць’, прі́тхлысьць ’прытухласць’ (Яруш., Бяльк., ТС). Да тхнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыду́шны (прыду́шні) ’прытухлы’ (калінк., Сл. ПЗБ). Верагодна, лексікалізацыя словаспалучэння пры ду́ху ’з пахам’ або ўтварэнне па архаічнай мадэлі з прыстаўкай пры‑, што паказвае на непаўнату якасці, ад ду́шны ’затхлы’, параўн. Німчук, Давньорус., 120.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)