прытуха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прытуха́нне
Р. прытуха́ння
Д. прытуха́нню
В. прытуха́нне
Т. прытуха́ннем
М. прытуха́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прытуха́нне ср. притуха́ние; см. прытуха́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прытуха́нне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прытухаць ​1 — прытухнуць ​1.

прытуха́нне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прытухаць ​2 — прытухнуць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

притуха́ние прытуха́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)