прытуры́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прытуру́ |
прыту́рым |
| 2-я ас. |
прыту́рыш |
прыту́рыце |
| 3-я ас. |
прыту́рыць |
прыту́раць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прытуры́ў |
прытуры́лі |
| ж. |
прытуры́ла |
| н. |
прытуры́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прытуры́ |
прытуры́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прытуры́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прытуры́ць сов., разг.
1. пригна́ть;
2. (принести) припере́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прытуры́ць, ‑туру, ‑турыш, ‑турыць; зак., каго-што.
Разм.
1. Прыгнаць. [Цётка Луцэя] мне і расказвае, што дзяўчынкі Ніна з Валькай напужаліся, былі і кароў назад у вёску прытурылі. Масарэнка.
2. Прынесці, прывалачы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)